Բանաստեղծություն

Բայց ես վերմակ չունեմ։ Ու բերածդ թելերն էլ անօգուտ են։ Ես դրանցով քեզ համար տաք գուլպաներ եմ գործում, Որովհետև գիտեմ որ երբ վերջանա մեր ամառը դու գուցե ինձ լքես Իսկ ցուրտ ձմռանը քեզ...
թզուկներուն կը պատկանի անտառը սահման չունին, չէ, երթալով կ’ընդարձակուի շամբուտը ախորժակները լայն են ու աչքերը անկուշտ փոս ցած ու լլկիչ երկինքին տակ մուտք գործելը ազատ է ու դիւրին՝ ծնրադրելու վայելքը փայլփլող կացիններու հեշտանքին
Աշոտ հովվի համար, ով հրթիռակոծումից կորցրեց իր ամբողջ հոտը բացի մեկ ոչխարից, եկեք աղոթենք   Ղազանչեցոցի ծխականների համար, ովքեր այժմ չեն կարող ծնկի գալ կրաքարի հատակին, ովքեր այժմ կարող...
Անկեղծ գովքէն՝ ես կը վիրաւորուիմ, Ճշմարիտէն՝ կ'ունենամ լոկ կասկած, Ճերմակ կարապ, սեւ ագռաւի փոխած, Ով զիս խաբեց, ընկեր կը համարեմ, Վնաս տուողն, միշտ օգնող կը կարծեմ, Ճիշդն ու սուտը, երկուքն ալ անօրէն, Միշտ մոռնալով, ամէն...
                                                                 *** նստայ քաղաքի ծունկերուն ու լեզուիս ծայրով                            նուաճեցի մարմինը քարեղէն ինչ որ գտայ ինծմէ անդին եսէս անդին                        ըլլալ մըն էր անհեթեթ                                                               հազար թելով                       ...
դուռը բաց որդ դուռը բաց երկար տեւեց կեցութիւնս անողնաշար բոյնիդ մէջ օղակներուդ մէջ մորթիդ զիս բանտեցիր ապահով դարձար կլոր դարձար ոլոր  մերթ ձգուեցար մերթ գնդացար   բերնէդ թափուող անգոյն հիւթով զարմանքս լուալ ուզեցիր սորվեցնել ջանացիր որդի նման ծալլուիլ    ի հարկին՝...
Հայելիին դպչած նայուածքները զգալի՞ են մորթին վրայ: Ինչպէս կը ծեծուին ներբաններու տակ մայթերը եւ այնպէս աչքերուն նայուածքը կը ծակէ հայելին ջրհորի մը նման. խոր.
Կերեք մաշկս Ձեր բերանը կլցվի ինձնով, Բայց ծամել հնարավոր չի լինի։ Ես կնկարեմ բոլորիդ կոկորդները իմ շնչառությամբ, Դուք կխեղդվեք, Կփորձեք փսխել, Որպես ավելորդ, Մնացուկ, Սակայն ես արդեն կուլ եմ տվել տարածքը, և թթվածնի փոխարեն հանդես կգան ոսկորներս․ դուրս պրծում...
Տան ձյունե տանիքի վրա եղջերվի արծաթե կճղակը: Ձմեռ պապին բաքսիի ձայնի մեջ: Օվսաննա՜: Փռենք լուսաշղթաները փեղկերին տների ու սուպերմարկետների:
անդամս լավ աշխատում էր,  մտնում, հելնում, տնքում,  տնքում էր կամ ցավում  կամ կայֆ էր, չգիտեմ, բայց ես շարունակում էի, շարունակում էի, որ լսեի իմ տնքոցը, որ լցվեր փուչիկը, ու հպարտությամբ հանեի ու շպրտեի։...
ես կարդում եմ աքիլեսի մեռնելու մասին ամեն անգամ, որքան է ցավեցնում նետը խրված կրունկի մեջ նրա  (որքան պատրաստ չենք մենք հեռացումին սիրելի մարդկանց, միայն թե հետաձգվի այն մինչև հեռուցումը մեր) մտածում՝ ինչպես տանել...
պարարտ հող ուր երկաթներ կը հանգչին կը դողդղան դնդերները մետաղեայ ապրիլ կ’ուզեն հողին սէրէն շունչ ու հաւատք կը քաղեն ու կ’ուռին այլօրինակ իրենց հունտէն
խաչէն աւելի խաչ կասկածին թաթխուած հանճար փոքրութեան կը մնայ միմիայն գացողին տեղը ցոյց տալու իր ամրոցէն դատարկութեան ատեն-ատեն մուխի փունջ մը կ’արձակէ
Թանգարաններուն օրաթերթերուն եւ որմազդներուն երբ իրենց ժպտուն դէմքերը տեսայ անդրադարձայ ասպետները դաւադրաբար տարուած էին – տուէք իրենց լաւ պաշտօն մը՝ ...
Մենք բնորդներ չենք թէեւ հոլանի: Դուք բնորդներ չէք անզգայ, վստահ: Բայց թերութիւններու շղթայով շնչող ենք՝ շնչող բնորդ քաղաքացի: Եւ մենք ենք ցուցափեղկի պուպրիկները, ցուցադրուելու արժանի. թէեւ անգին, սակայն այնքան շա՜տ, որ՝ ձրի:
դեւը ձեռքէն բիւր շնորհներ կը թափէր հրճուեցան շրթունքներն ժպտաց բոլորին բոլորը միասնաբար իրեն ժպտացին բացին թեւերը իրեն ընդառաջ անկարծելի լայնութիւն