Կեղտոտ պոեզիա 28/11/2007 Ես թույլ եմ տալիս, որ թաթիկներդ քանդեն իմ մետաքսե վերնաշապիկի ճարմանդները, որովհետեւ տեսնում եմ քո մոլորվածությունը, առանց իմ մարմնի այս աշխարհում կորչելու անխուսափելիությունը։ Ես խղճում եմ քեզ, ատում մյուս...