Ինքնագիր
գրական հանդես
ISSN 1929-4499

«Թաքուն նվեր չար աղվեսիկին Ալի Մամայից» աշխատանքը, ֆիքսված իմաստներով մատների հաշվարկը չեղարկելու սիրույն, խառնում է այդ դարակներից մեկը` Թումանյանի «Չարի վերջը», որը ավանդական մոդելով ներկայացնում է չար դահիճ աղվեսին...

դու ինձ անուն տվեցիր, սիրեցիր, մտար իմ անձավները, որ քարանձավ ես ասում ու նկարեցիր իմ վրա քեզ ու եղնիկ, ու գազան ու որսի տեսարան, եւ դա իմ իսկական դարն...

Լուսանկարների շարքը տատանվում է Կարենի երկու ցանկությունների միջև՝ մի կողմից սեփական տեսանկյունից վերապրած պատմությունը պատմելու, մյուս կողմից այդ պատմեւթյունը պատմելով չընկնել տարածված մոտեցումների ու նարրատիվների ծուղակը:

«Մեծ շրջանը» ամեն ծնված մարդու ինքնեկ երջանիկ լինելու հնարավորության մասին պերֆորմանս է, որը մտահղացել եմ իբրև մարդու էվոլյուցիան վերաիմաստավորելու, կյանքի ծագման գիտական մոտեցումն արվեստի լեզվով վերհիշելու առաջարկ։

Ես այն անվանում եմ քամու հետ կոմունիկացիայի սարք: Տեղադրելով սարքը բնության մեջ քամու ժամանակ մետաղյա ձողերը սկսում են ճոճվել, խողովակները հպվում են իրար ու անկանոն ձայներ են դուրս գալիս: Հպումների ձայները...

Էրոսը սկսաւ արագօրէն դարձեալ խայտալ ու փթթիլ. որպէս արուեստի սիրահար, ինքզինք տարածեց նկարներուս վրայ`ազատօրէն, խնդութեամբ եւ կենսալի: Արագօրէն ընկալեց ու հասկցաւ իմ լեզուս եւ սկսաւ դարձեալ խօսել, արտայայտել ինքզինք...

Վեպում «պղծված», մերժելի զինվորի համար վերհիշվելու, սեփական մարմինը զգալու պատեհությունը ծառն է, որը դեռ ապրում է, գոյություն ունի: Այժմ այստեղ, բաց դաշտում ես վեպի հատվածն ընթերցում եմ մեռած ծառի...

Երկու տարի առաջ արվեստագետների մի խումբ իրականացրեցին «Խոսող ծառը» նախագիծը, որի արդյունքում ստեղծվեցին գիրք և տեսաֆիլմեր։ Ինքնագիրը սկսում է ներկայացնել նախագծի գործերը, որպես սկիզբ նախագծի կոորդինատոր Վահան Իշխանյանի նախաբանը։...