Շահրամ Խոսրավի

Աշխարհագրությունը և պատմությունը, որոնք ձևավորել են իմ կյանքը, ինձ չթողեցին որևէ այլ տարբերակ, քան գրել: Նախ` որպես բախթիարի էթնիկ փոքրամասնություն Իրանի ներսում, իսկ հետո` որպես ներգաղթյալ Իրանից դուրս, ես փորձում էի հասկանալ սահմաններն ու սոցիալական եզրագծերը:

Հիմա ես մարդաբանության պրոֆեսոր եմ Ստոքհոլմի համալսարանում և մի քանի գրքերի հեղինակ, բայց նախընտրում եմ կարճ էսսեներ ու գեղարվեստական գործեր գրել:

Գրքերը.

«Երիտասարդ և հանդուգն Թեհրանում», Փենսիլվանիայի համալսարան (2008)

«Ապօրինի ճանապարհորդը. սահմանների ինքնա-ազգագրություն», Փալգրև միջազգային ակադեմական հրատարակչություն (2010)

«Անապահով կյանքեր. սպասում և հույս Իրանում», Փենսիլվանիայի համալսարան, (2017)

«Աքսորից հետո. ազգագրական հեռանկարներ», Փալգրև միջազգային ակադեմական հրատարակչություն (2017):

Բնագրեր

Հենց անտունությունից է ծնվում և հնարավոր դառնում իսկական հյուրասիրությունը: Անտունությունը նշանակում է որևէ տեղ չընկալել որպես տուն: Միայն այդ վիճակում է, որ մարդկությունը կարող է դադարել տեղայնացված լինել, ազգ-պետությանը...
Սրճարանները դառնում այնպիսի վայրեր քաղաքում, որտեղ կարող են հավաքվել խտրականության ենթարկված մարդիկ։ Հասարակությունից դուրս մնացածների համար, լինեն երիտասարդ կանայք Թեհրանում, թե ներգաղթած ընտանիքների երեխաներ` Ստոկհոլմում, սուրճ խմելը հնարավորություն է...