Դասընկերուհիս զինվորական ա: Իրա հայրն էլ ա զինվորական: Պապն էլ: Զինվորական են մայրը, եղբայրը, քեռին: Ծառայել ա, ու հիմա բանակն իր ուսման վարձը փակում ա: Իմն էլ են ամերիկյան...
#Ամերիկատեղ
08/01/2018
Լուսինե Խառատյան
Եթե ծնված լինեի միջնադարյան Եվրոպայում, ինձ երևի վաղուց որպես վհուկ այրել էին՝ տասի փոխարեն տասնմեկ մատ ունենալու համար: Բայց 20-րդ դարի սովետում նման հարցերն այլ լուծում էին ստանում. ինձ զրկեցին «ավելորդ» մատիցս, որ այն հետաքրքրասերների ուշադրությունը չգրավի, որ կարողանամ հանգիստ ապրել՝ առանց ուրիշներից տարբերվելու: Ու հիմա գրական բոլոր փնտրտուքներս երևի մատիս որոնումներն են, մատիս, որին երբեք չեմ տեսել, բայց որին զգում եմ ու քանի դեռ զգում եմ, տիեզերքի հետ կապն էլ եմ զգում՝ իմ տասմատանի ոչ ամբողջական գոյության մեջ:
Բնագրեր
Ծռված հատվածներ
20/09/2017
Անմոռուկի փակուղին
29/08/2017
Karabakh Meat Market
17/05/2016
Այդ ձմերուկահոտ ամառը
13/10/2015
Մանասը
19/06/2015
Սահմանային պատում
09/04/2015
