Զաբել Բոյաջյանի նամակն հրատարակելու հետ հարկ համարեցի պատմել նաև Բոյաջյանի մասին, մի կնոջ մասին ով 20–րդ դարի մշակութային կյանքի երևելի դեմքերից է, ում նկարները ցուցադրվել են հեղինակավոր սրահներում, հոդվածները...

Մահից առաջ տատիկս՝ հավաքեց վերջին ուժերն ու  զանգահարեց  գրականագետ Հովհաննես Ղանալանյանին.«Օնիկ ջան, հույսս դու ես,գրքի խմբագիրն ես, գիրքը անտեր չթողնես»: Գիրքը տատիկիս կյանքի վերջին տասնամյակի աշխատանքի ամբողջությունն էր՝ «Ավետիք...

Վայրենի Մանուշակ ձգռտաց, և մեծ մայրս ըսավ.
-Աստված ախորժակդ ավելցնե:

Ամեն ինչ վարժութիւն է, նոյնիսկ ցաւը այնքան կը սիրենք, ի վերջոյ, որ չեղած ատենը կը ստեղծենք: Կ՜երևի դուն ալ ինծի պէս ես: Ահա, ա՛ռ, կարդա՛ այդ չարչարանքին գրութիւնը: