Պոեզիա

      Երկիրը՝ չռված սպասում,  պառկած է հաջորդ քարտեզին, Ինձ կուլ է տալիս միայնության կոկորդը։   Պարում եմ Բրյուսել քաղաքի ապակիների մեջ՝  բազմակի թեւերով, Անցյալը տարել է նրան,...
Կտաս մամիդ` ոչ ոք չունի դրա հոտից: Սահիդի քարավանից ճարեցի: Հնդիկ մի կախարդ յոթ կոկորդիլոսի արցունքից եփել, խառնել էր վիոլետ ու էլի ինչ-որ բան: