Նորա Պարութճեան

Գրելով կը փորձեմ ինքզինքիս հետ հաշտուիլ, հեռանալով մօտենալ Անոր։

Ծնած եմ Լիբանան, աւարտած եմ Երեւանի Պետական Համալսարանի հայ գրականութեան բաժինը, կ’ապրիմ փարիզեան արուարձան՝ Ալֆորվիլ։ Կեանքի բերմամբ դարձայ ուսուցիչ եւ տարիներու ընթացքին աշակերտներս ինծի հաւատացուցին որ ուսուցչութիւնը կիրք է, ոչ նուիրում։ Չեմ կարծեր որ ուզածիս չափ կու տամ, գիտեմ որ շատ կ’առնեմ անոնցմէ։ Կը դասաւանդեմ հայերէն ու հայոց պատմութիւն։

Պզտիկ բաներէ կ’ուրախանամ, մեծ բաներէ անգամ չեմ գոհանար։

Բնագրեր

Ծիտիկը որ սաւառնիլ չկրցաւ

22/08/2021
թզուկներուն կը պատկանի անտառը սահման չունին, չէ, երթալով կ’ընդարձակուի շամբուտը ախորժակները լայն են ու աչքերը անկուշտ փոս ցած ու լլկիչ երկինքին տակ մուտք գործելը ազատ է ու դիւրին՝ ծնրադրելու վայելքը փայլփլող կացիններու հեշտանքին

ՉՄԵՌՆԵԼՈՒ

06/08/2020
գոց տուփի բացուածքներէն մուխ կ’ելլէ գաղտագողի եւ կը կարծէ թէ գողի պէս մարդ զինք պիտի չտեսնէ

Անունդ

17/05/2020
դուռը բաց որդ դուռը բաց երկար տեւեց կեցութիւնս անողնաշար բոյնիդ մէջ օղակներուդ մէջ մորթիդ զիս բանտեցիր ապահով դարձար կլոր դարձար ոլոր  մերթ ձգուեցար մերթ գնդացար   բերնէդ թափուող անգոյն հիւթով զարմանքս լուալ ուզեցիր սորվեցնել ջանացիր որդի նման ծալլուիլ    ի հարկին՝...

ՉԸՍՈՒՈՂ ԽՕՍՔ

26/12/2019
աչքիդ բիբին լոյսն ակռաներով կը ծծէ մէջդ շինուած դագաղին մէջ կը լեցուի որ հետդ պիտի տանիս

ԲԱՑ ՆԱՄԱԿ ԱՆՁԻՍ ԵՒ ՆՄԱՆՆԵՐՈՒՆ

27/09/2019
Երբ ներս կու գաս զրահ- սաղաւարտ - երկաթէ մոյկ դուրս ձգէ ոտաբոպիկ մուտք գործէ ասեղնագործ սենեակէս այնտեղ ամէն բան նուրբ է եւ հիւրընկալ

… Կամ Երկաթ

05/08/2019
պարարտ հող ուր երկաթներ կը հանգչին կը դողդղան դնդերները մետաղեայ ապրիլ կ’ուզեն հողին սէրէն շունչ ու հաւատք կը քաղեն ու կ’ուռին այլօրինակ իրենց հունտէն

ԱՆՕԹԻ ԲԱՌ

16/04/2019
խաչէն աւելի խաչ կասկածին թաթխուած հանճար փոքրութեան կը մնայ միմիայն գացողին տեղը ցոյց տալու իր ամրոցէն դատարկութեան ատեն-ատեն մուխի փունջ մը կ’արձակէ

ԴԻՒԱՅԻՆ

21/01/2019
դեւը ձեռքէն բիւր շնորհներ կը թափէր հրճուեցան շրթունքներն ժպտաց բոլորին բոլորը միասնաբար իրեն ժպտացին բացին թեւերը իրեն ընդառաջ անկարծելի լայնութիւն