Ինքնագիր
գրական հանդես
ISSN 1929-4499

Տերև ընկավ ոտքիս տակ, հիշեցի, Որ ինձ էլ են ճզմել:

Անցա կտրեցի ծովեր բազմազան ու տեսա մարդկանց ագաթից էլ սև Ու փրփուրներից ադրիատիկի սպիտակ ես տեսա Ցնցող մարմիններ ու հագուստները նրբորեն կարված թանկարժեք Նրանց ետևում խցկած ցավը վիետնամցի կնոջ Կանացի շապիկի վրա «այո,...

Աղջկա ոտքերը բացեցի` մերկ էր, վարդի պես բացվեց կպա կանգնեց կարմրեցի ու վերջ, հագնվեցինք։ Կարմիր խալին, պատից կախված, կապույտ նախշերով։ Սեղանի վրա սառած ուտելիք, թփովը համով էր, քեզ չեմ հիշում վաղուց էր, բայց լավն ես։ Տան հերոսը խմած էր սենյակում...

Ժողով էր. հավաքվել էին պոետները (Բոդլերը, Փաունդը և Բրոդսկին): Պճնված ֆրանսիացին արտասանեց իր ճառը՝ ազդարարելով մոդեռնի գալուստը։ Ֆաշիստական համազգեստով ծերուկը գոռում էր (Ստեղծե՜ք նորը)… Էմիգրանտը, նայելով երկուսին, վերցրեց գրիչը. նամակ ուղարկեց Մարիային:

Հեշտոցի թերթիկները բացվում են, ինչպես Քրիստափոր Կոլումբոսը Կոշիկներն է հանում: Կա՞ ավելի գեղեցիկ բան, քան նավի կորաքիթը, որ քսվում է մի նոր աշխարհի:

Սարոյանի ասած՝ կյանքս կործանեցի՝ նույն կնոջ հետ երկու անգամ ամուսնանալով: Ա'յ Ուիլյամ, միշտ էլ կլինի կյանքը կործանող մի բան.

և դու՛ մեծ աշխարհ պետք չէ ինձ ներել ես չեմ մեղանչում … տղամարդկանց ամբողջ կյանքում ասում են, թե ով պետք է նրանք լինեն և նրանք այդպես էլ չեն գիտակցում...

Նա ասաց՝ ճանապարհի համար կապիր մազերդ: Երկու ափերը լճի, որում ոչինչ չի արտացոլվում: Ողորմելի հատակը՝ ջրերի դեղնած փորի տակ: Ես շարունակության համար ի՞նչ ունեմ տալու:

Ուսկի՞ց են քո կարմիր ծիծերը խաղողի նման:
Ուտելիքը ու սնունդը մեր գունավոր աշնան
Ու՞սկից են քո աչքերը նուշի նման,
Ուղեցոյցը ու կրակը իմ ձմրան:
Ահա արթնցավ ձմեռը ցուրտ ու...

Մարքսը ջղայնություն ունի, ատելություն ունի և թիրախ,
և աշխարհում ինչ կա չկա դրանց շուրջն ա իրա համար կառուցված,
Աճեմօղլուն չի ջղայնանում, եթե տխուր էլ ա, առանձնապես ցույց չի տալիս,

մեռած իմ ընկեր
արյունոդ մարմինդ
սպասումիս մեջ տեղավորեցի
որ դատարկ չմնամ
մաշկս կուլ է տալիս օտար ստվերներ
շուրթերս անասելիք են
անզգա ոչինչ

երկու կուրծքդ խավար էր
ու ես մեջտեղը հետուառաջ անող մի օձ
ամեն ինչ ճիշտ էր գնում դեպի
վերմակիդ սառնաթարմության մեջերը
մենք մի կերպ էինք տեղավորվում սենյակումդ
ամենտեղումս կայիր, ներսս...

Նախ սա եմ ասում. դուք տեսել եք, չէ՞,
տարօրինակ թռչուններին, որ երբեմն
մեր գետի վրա են իջնում ձմռանը։
Թող ձեզ այդ դեպքում լավ մտածել տան փոթորիկների մասին,
որ շատերին...

Հեռացողներից սեր չեն մուրում,որովհետև իրենց ընտրությունն իրենց փոխարեն են արել: Հեռացողներին՝ ետևից կամ լավը՝ կամ ոչինչ, բայց սա մեռնելու հետ կապ չունի: Կերակրում ես քեզ, դու հրեշ ես: Կերակրում...

եղունգներն աճում են նաև աշխատանքի ժամին
ու պե՛տք է եղունգ աճեցնել
հատկապես ճկույթին
թերևս՝ բթին
մի օր պետք կգա
երբ հանկարծ որոշես փոխել հանգն ու նոր հանգավորումը կոխել ոմանց...

պոեզիան պետք ա հասկանալ
զատելով այն գրականությունից
ռեպետիտիվ տեխնիկա ռեպետիտիվ տեխնիկա
պոեզիան պետք ա հասկանալ առանց գրականության
ռեպետիտիվ տեխնիկա ռեպետիտիվ տեխնիկա
պոեզիան պետք չի հասկանալ
ռեպետիտիվ տեխնիկա ռեպետիտիվ տեխնիկա

տիեզերքին մէջ լսցնելով ձայնս,
արտասանել խօսքեր որ ոչ ոք կ’ուզէ լսել.
նոյնիսկ գարշահոտ դառնալ, քրտնիլ, քիչ մը յոգնիլ,
զգալ թէ ինչպէ՞ս մարդ իսկապէս կը խօսի:
Լռութեան մէջ պիտի չապրիմ

Սատանան մաչո է:
Եվան էլ երևի ոտքերը չռել էր: Մաչո Սատանան արանքով սողաց: Եվան էլ
ոտքերն ավելի չռեց: մաչոն Եվայի ազդրերին էր քսմսվում,
ու էդ ընթացքում իմաստության ծառն էլ...

փոքր քաղաքի մարդիկ
հաճախ մտածում են մահվան մասին
սակայն անկարող են հավատալ
որ դա այնքան հեշտ է.
նրանք այնպես սովոր են դժվարություններին

Վրե՛ն դրածո թեկնածուների ու ծիսական ստերի քաղաքական կույտերի:
Վրե՛ն հոգյակների և այլ սիմվոլների գեղարվեստական ֆիլմերի կույտերի:
Վրե՛ն խոսակցական թերապիայի ու վերլուծված վախերի ինտելեկտուալ կույտերի:
Վրե՛ն սեքսուալ վերնագրերի ու գիտական...

չորս կողմը թուլամորթներ ու ողբ
և ես՝ մի ատրճանակ
իմ լեզվից դուրս թռչող կրակոցներով
որոնք մտնում են մարդուկների մեջ
ու խառնում ամեն ինչ
և դուրս պրծնում նրանցից հարկադիր՝ սպերմայի...